Pomimo mojego zainteresowania historią i kulturą afroamerykańską do ubiegłego tygodnia nie zdecydowałem się obejrzeć "Selmy". Oba głośne, wyprodukowane w 2013 roku filmy dotyczące rasizmu i walki czarnoskórych mieszkańców Stanów o równouprawnienie - "Zniewolony: 12 Years a Slave" oraz "Kamerdyner" - zawiodły mnie. Po projekcjach miałem wrażenie, że ciężar podejmowanego tematu okazał się zbyt wielki do udźwignięcia i za mocno wpłynął na finalny charakter dzieł. Refleksja, z jaką zostawiły mnie te dwa filmy brzmiała mniej więcej tak - nie warto na razie sięgać do związanych z tymi zagadnieniami obrazów.
Przypadkowo w ostatnich dniach trafiłem na stopklatki z "Selmy". Bardzo spodobała mi się nieoczywista, mająca mocno kreacyjny charakter kolorystyka oraz niski kontrast zdjęć z wyraźnie podniesionym poziomem czerni. Wbrew powziętym wcześniej postanowieniom dotyczącym kina afroamerykańskiego zasiadłem przed telewizorem. Oczywiście sam film okazał się raczej przeciętny, lecz pod względem wizualnym, szczególnie korekcji barwnej, jest to obraz udany i warty sprawdzenia.
W “Selmie” podobają mi się odcienie, jakie zostały wybrane i wydobyte podczas korekcji. Taki rodzaj patynowania pastelowymi barwami pasuje w mojej ocenie do filmu traktującego o wydarzeniach mających miejsce w południowych stanach w latach 60. XX wieku.
Ostatni z powyższych kadrów dobrze pokazuje charakterystykę wykorzystanych przy tej produkcji obiektywów anamorficznych. Warto zwrócić uwagę na krzywiznę zewnętrznych względem środka kadru krawędzi drzwi oraz fakt, że obraz jest ostry praktycznie wyłącznie w centrum. Obecność drugiego ze zjawisk dobrze widać na znajdującej się za bohaterami kurtynie - pomimo tej samej odległości płaszczyzny materiału od sensora kamery niższe partie zasłony są ostre, a te znajdujące się wyżej już nie.
Poniżej kilka dodatkowych stopklatek potwierdzających moją obserwację dotyczącą wysokiego poziomu czerni i niskiej kompresji obrazu.
Dla niewtajemniczonych: przedstawiony wykres to wskazanie narzędzia zwanego 'waveform monitor'. Służy ono do analizy siły sygnału wideo. Na osi X przedstawiony jest dany obraz tak jak go widzimy, od lewej do prawej. Na osi Y reprezentowane są wartości odnoszące się do jasności danego obszaru osi X. Na samym szczycie wykresu (oznaczenie 1023 po lewej stronie diagramu) znajdują się, a właściwie mogłyby się znajdować, najjaśniejsze biele, natomiast na samym spodzie, na wysokości cyfry 0, pojawić by się mogły najciemniejsze czernie.
'Selma' (2014)
reżyseria: Ava DuVernay
zdjęcia: Bradford Young
kolorysta: Mitch Paulson / EFILM
kamera: ARRI ALEXA XT Plus
obiektywy: Hawk V-Plus i Hawk V-Series